Week 3 - "terremoto"

De tweede week op tandheelkunde hier is voorbij gevlogen. We begonnen maandagochtend weer met prekliniek bij dr. Muñoz. Gelukkig was hij deze week met zijn goede been uit bed gestapt en hebben we minder op onze kop gekregen! Zijn vertrouwen in onze Spaanse skills was echter wat weggeëbd dus heeft hij vaker de hulp van andere docenten ingeschakeld, die wel Engels kunnen praten. En dat is misschien ook de reden dat we over 2 weken in het Spaans een presentatie moeten geven……. Met de Engels sprekende docenten was het ook erg gezellig en hebben we heel wat uitgelegd gekregen over de verschillende procedures wat betreft preparaties, restauraties en techniekwerk. Deze week hebben we ook onze eerste amalgaamvulling ooit gemaakt (dit wordt in Nederland niet meer gedaan op onze universiteit) en we hebben wat nieuwe skills geleerd wat betreft composietvullingen…. al denken wij dat het wat composiet betreft beter andersom had kunnen zijn! Gedurende de middagen hebben we meegekeken bij de patiëntbehandelingen tijdens de kliniekuren. Erg interessant om te zien hoe de studenten hier omgaan met patiënten en docenten en hoe zij verschillende behandelingen aanpakken. Wat ons als eerste opviel is dat het allemaal ontzettend langzaam gaat. Ze lijken geen tijdsdruk te voelen en er wordt dan ook maar 1 patiënt per dagdeel (3 uur) afgesproken. Onze handen jeukten vaak gedurende de verschillende middagen om wat werk over te nemen en het allemaal wat efficiënter en comfortabeler voor de patiënt te laten verlopen, maar we hebben braaf meegekeken van een afstandje. Interessant was ook om te zien hoe hier kindertandheelkunde gaat. Waar wij slicen, composietvullingen maken of extracties doen, doen zij hier veel wortelkanaalbehandelingen bij kinderen en maken ze kronen op melkelementen. Heel apart en helaas niet erg leuk voor de kinderen! Al heeft Juliëtte wel gemerkt dat je kinderen ook prima in het Nederlands kunt kalmeren ;) We hebben al gehoord dat wij deze behandelingen ook gaan doen omdat wij hier veel van kunnen leren volgens de docenten hier… we zijn benieuwd! Anouk heeft donderdagmiddag het eerste patiëntcontact ervaren en mocht zelf even de boor in handen nemen om een noodkroon af te werken. Communiceren met de patiënten is vrij lastig en verder dan “mond open” en “dankjewel” komen we niet, dus dat beloofd wat voor volgende week! Gelukkig mogen we de patiënten samen behandelen, waardoor we de kans hebben meer te zien en we elkaar kunnen helpen met de taal etc. We hebben er vertrouwen in! Als het goed is staan morgen de eerste kroonpreparaties op het programma dus dat wordt spannend!

Wat verder heel fijn is, is dat we tijd en ruimte krijgen om het land te zien en te ontdekken. We krijgen erg makkelijk vrij en we worden zelfs gestimuleerd om tripjes te maken. Dat we dan een dagje missen is niet erg volgens onze tutor dr. Serrano ( door ons “serranoham” genoemd). Het gaat tegen je gevoel in omdat je in Nederland nooit vrij zou vragen van je studie voor een weekendje weg, maar we hebben maar tegen elkaar gezegd dat we deze kans moeten grijpen en volgende week gaan we dan ook een paar dagen weg naar Pucón, waar vulkanen, meren en hotsprings op ons staan te wachten! Kan eindelijk ook hier de bikini aan ;)

Donderdagavond hadden wat klasgenoten van ons een “carrete” georganiseerd, een feestje ter ere van ons bezoek! Erg gezellig en leuk om te zien hoe ze hier een feestje geven, iedereen neemt zijn eigen hapjes en drank mee. Ook hier bleek de taal weer lastig te zijn want er zijn ook studenten die geen woord Engels kunnen. Verder dan hoe we heten, waar we vandaan komen en hoe oud we zijn komen we nog niet, dus het blijft een beetje lastig communiceren. Gelukkig was het ondanks de taalbarrière erg gezellig en zag ook dr. Muñoz dit de volgende ochtend aan onze ogen, maar ach, het was toch bijna weekend! Die middag hebben we onze eerste echte aardbeving (“terremoto”) gevoeld! Het was een kleintje, maar toch… apart!

Vrijdagmiddag zijn we met drie meiden van tandheelkunde naar Dichato gereden, een klein dorpje ten noorden van Concepción. Hier hebben de ouders van een van de meiden een appartement met echt een ongelofelijk uitzicht waar je in Nederland misschien wel een miljoen voor zou moeten neerleggen. Prachtig uitzicht op een rustige baai. En het was zowaar super zonnig! Indrukwekkend is te zien en te horen wat voor een schade de aardbeving en de daarop volgende tsunami vier jaar geleden hebben aangericht. Iedereen heeft het er nog steeds over en op bepaalde plekken kun je duidelijke sporen van deze natuurramp terugzien. Complete dorpen zijn weggeveegd en opnieuw opgebouwd; kleine huisjes die dicht op elkaar tegen de berghelling zijn gebouwd. Overal zie je monumenten en herinneringen aan deze ramp. Hoe aan de ene kant de oceaan zo verschrikkelijk gevaarlijk kan zijn, zo ontzettend mooi is ze ook. En ook dit hebben we weer gezien vrijdag… we zijn naar het uiteinde van de baai gereden waar opnieuw een indrukwekkende view ons stil kreeg en we hebben genoten van het mooie uitzicht en de zonsondergang. De rest van de avond hebben we lekker gegeten en de hele avond zitten kletsen over van alles en nog wat (ze kunnen goed Engels gelukkig)! We hebben niet alleen genoten van ons leuke gezelschap, maar stiekem waren we ook wel blij met het luxe appartement mét verwarming!

Nadat we zaterdag terug zijn gereden uit Dichato stond er een “asado”, een Chileense BBQ, op de planning geregeld vanuit het exchange programma. Helaas viel dit een klein beetje tegen omdat er opnieuw niemand Engels kon, maar ook niemand ons probeerde te helpen door langzaam Spaans te praten. De meeste uitwisselingsstudenten komen namelijk uit Zuid-Amerika en kunnen geen woord Engels. Gelukkig hebben we hier wel wat geleerd, en dat is het drinken van een Terremoto! Dit is hét studentendrankje van Chili en het bevat witte wijn, pisco, ananasijs en zoete siroop. De reden dat dit drankje naar een “terremoto” is genoemd, kunnen jullie waarschijnlijk wel raden... Het drinkt weg als limonade, maar helaas voelt het de volgende ochtend alsof er een aardbeving heeft plaatsgevonden!

Vandaag hebben we rustig aan gedaan en we hebben geschuild voor de kou en de regen in het grootste winkelcentrum hier in Concepción. We beginnen deze grote “shoppingmalls” steeds meer te waarderen en snappen heel goed dat mensen het heerlijk vinden om binnen te winkelen met de stromende regen buiten! Grappig om te zien is hoe langzaam ook hier de mensen werken (in de rij voor de kassa staan is namelijk een ramp, het duurt echt uren) en hoe de mensen hier met elkaar om gaan. Dit zien we natuurlijk niet alleen in de malls, maar overal in de straten van Concepción en op de campus… ze zoenen elkaar echt overal waar ze kunnen. Maar dan ook echt overal. En niet een kusje of een knuffeltje, nee lekker ordinair tongzoenen. Wij dachten dat wij in Nederland een land waren waarin dit soort dingen gewoon kunnen, maar wat hier gebeurd op straat, in de winkelcentra en in parken en zelfs bosjes wil je niet weten. En het is niet alleen jong, ook oud doet hier maar wat graag aan mee. We houden het er maar op dat het de Zuid-Amerikaanse passie is ;)

Aankomende week staat ons een zeer korte week op de universiteit te wachten, alleen maandag en dinsdag zijn we aanwezig en gaan we onze eerste patiënten behandelen. Spannend! Daarna vertrekken we van woensdagochtend tot en met zondagavond naar het zuiden voor een trip waarin we voor het eerst echt op avontuur gaan!

Liefs, Nouk en Juul