Week 12 - hello world!

Er is nog maar een week voorbij maar het lijkt alsof we al veel langer weg zijn uit Concepción. We hebben al zoveel gezien in korte tijd! Maar we zullen bij het begin beginnen. Maandag hebben we dan echt onze laatste patiënten afbehandeld en dinsdag was het dan eindelijk tijd voor onze langverwachte presentatie. Het ging heel erg goed en het was ontzettend druk bezocht door de decaan en vice-decaan, docenten, assistenten en zelfs studenten hadden tijd vrij gemaakt. We kregen zelfs nog het compliment dat, ook al zijn alle uitwisselingsstudenten goed, wij de beste uitwisselingsstudenten waren die ze ooit gehad hadden, altijd leuk om te horen! Gelukkig was niet alleen de presentatie goed gelukt maar vielen ook de stroopwafels in goede smaak!
Het plan van een afscheidsfeestje in de karaokebar kon niet doorgaan omdat we niks hadden gereserveerd en het vanwege de vrije dag op woensdag super druk was. We werden opgebeld om dan maar naar het huis van een vriendinnetje te gaan en van daaruit wel verder te zien wat te doen de rest van de avond. Daar aangekomen bleek dat er minstens 25 mensen op ons zaten te wachten: verrassing!!! We hebben van de meiden een super lief cadeau gekregen en er gingen twee Chileense vlaggen rond waar iedereen wat op kon schrijven. Echt een topavond! Bij het krijgen van onze cadeaus zijn er al wat traantjes gevloeid en toen de volgende dag de meiden ons kwamen uitzwaaien op het busstation was het afscheid ook best lastig. We waren op zich niet verdrietig om het regenachtige Concepción te verlaten maar het was wel erg moeilijk om onze nieuwe vriendinnetjes achter te moeten laten. We hebben ontzettend veel aan hun te danken en een super fijne tijd gehad!
Ook kwam onze moeder van het huis, Alicia, speciaal nog even langs om ons gedag te zeggen. Met een laatste groet door ons geschreven op de keukenmuur verlieten we dan echt onze stek in Conce.

Gelukkig was het snel tijd voor nieuw avontuur want na een nachtje te hebben overnacht in Santiago zijn we op donderdagochtend vertrokken voor een 24uur durende busreis richting San Pedro de Atacama. De busreis heeft helaas iets langer geduurd vanwege een lekke band… (al hebben we maar 1,5 uur hoeven wachten dus dat was best snel) maar vrijdag middag zijn we heelhuids aangekomen in het super droge en (overdag) warme San Pedro! Het is hier echt heel anders dan wat we tot nu toe van Chili hebben gezien. Het dorpje is super klein en ligt midden in de woestijn, rondom het dorp is dan ook niets te bekennen. Straten zijn niet verhard, de zon schijnt, overal is het stoffig en ’s nachts vriest het ontzettend omdat het stadje in een oase ligt! De weg hierheen was ook heel bizar omdat we uren hebben gereden zonder mensen of dorpen tegen te komen, iets wat niet voor te stellen is in ons kleine Nederland of zelfs Europa.

Zaterdagochtend zijn we vertrokken voor een dagtour naar de zoutvlakte van Atacama en hooggelegen meren die gevormd zijn door vulkanen. Hooggelegen is het zeker, we bereikten daar hoogtes van 4200 meter waardoor je lichaam echt moet wennen aan de hoogte.
Het was echt adembenemend mooi. We hebben verschillende soorten flamingo’s gezien, dorpjes in oases waar 100 mensen wonen, meren, bergen, vulkanen en nog veel meer. Echt heel indrukwekkend. Het is zo groot en zo mooi dat het niet op foto’s is vast te leggen. Natuurlijk hebben we dit wel geprobeerd!

Zondag hebben we eerst heerlijk van de zon genoten en zijn daarna vertrokken naar lagoon Cejar. Een meer midden op de zoutvlakte waar het zoutgehalte bijna net zo hoog is als in de dode zee. Helaas waaide het iets te hard om helemaal het water in te gaan en echt te drijven (koud!), maar natuurlijk hebben we wel onze bikini aangedaan en zijn we een stukje het water in gegaan. Met het uitzicht wat we hadden was dat zeker geen straf. Na dit meer zijn we verder de woestijn in getrokken om de “ogen van de zoutvlakte” te bekijken. Dit waren twee hele grote kraters midden in de woestijn gevuld met water. Heel bizar om te zien. Helaas was het hier heel druk met toeristen dus was het moeilijk om hier goede foto’s van te maken. Na deze bezienswaardigheid was het tijd om bij een ander meer de zonsondergang te bekijken. Echt heel indrukwekkend. Onder het genot van een Pisco Sour en een hapje hebben we de zon achter de bergen zien zakken en langzaam de woestijn donker zien worden. Heel erg mooi!

Deze twee dagen met ontzettend mooie en verschillende landschappen, dieren en mensen smaken natuurlijk naar meer. We hebben nog drie dagen in San Pedro om van deze mooie omgeving te genieten en natuurlijk hebben we deze al volgepland met mooie tours. Donderdag vertrekken we voor onze jeeptocht naar Uyuni over de zoutvlakte van Uyuni en ons volgende verslag zal dan ook komen vanuit Bolivia!

Liefs, Nouk en Juul