Week 6 - "Valdilluvia"

Maandag begon onze zesde week hier in Chili. We waren eigenlijk voorbereid op een drukke week vol met patiëntbandelingen en vol goede moed vertrokken we maandag ochtend dan ook naar de universiteit… niet wetende dat het eigenlijk een ontzettend rustige week zou worden! De maandag ochtend was zoals alle vorige maandagochtenden erg gezellig, maar niet echt productief. We zijn gekoppeld aan twee studenten die in een soort uitloopgroep zitten, dus maar af en toe iets te doen hebben omdat dit hun enige vak is wat ze volgen. Dus we hebben weer wat nieuwe Spaanse woorden geleerd, maar daar bleef het ook bij. De maandagmiddag was gelukkig wat drukker en zijn toen verder gegaan met ons project “brug”. De dinsdag begon nogal regenachtig en dit zorgde er helaas voor dat we de hele dag niets anders hebben gedaan dan wachten op onze patiënten die niet kwamen opdagen. De meeste patiënten laten het hier afweten wanneer het begint te druppelen… en aangezien het hier nogal vaak regent, zitten er dan ook veel studenten dagen lang met hun duimen te draaien, en zo, wij dus ook! Omdat we niks te doen hadden zijn we maar een rondje door het gebouw gaan lopen en daar liepen we twee Amerikaanse studenten tegen het lijf die samen met hun decaan en een professor van hun universiteit een uitwisselingsprogramma aan het opstarten zijn. Ze waren blijkbaar al anderhalve week in Concepción en ze zouden vrijdag weer vertrekken. We hebben meteen namen en nummers uitgewisseld en een afspraak gemaakt om de volgende dag te praten over hoe ons uitwisselingsprogramma eruit ziet, natuurlijk onder het genot van een hapje en een drankje.
De woensdagochtend was gelukkig wel productief, en we hebben eens laten zien hoe snel we een vulling kunnen maken in Nederland. Dit resulteerde wel in saaie tweede helft van de ochtend, omdat we zo snel klaar waren, maar de docent was in ieder geval tevreden! ’s Middags was het weer tijd voor de kindertandheelkunde. Anouk heeft met veel interesse een wortelkanaalbehandeling bekeken in een melktand bij een kind van 5. Dit is iets wat wij in NIjmegen niet doen en het was daarom erg apart om te zien. Het was ook nog eens de eerste keer van de student die de behandeling deed, dus de snelheid zat er wederom niet echt in. Maar het jongetje heeft het ontzettend goed gedaan! Helaas moet hij woensdag weer terugkomen om de behandeling af te ronden… Juliëtte heeft haar student opnieuw weer allerlei dingen uitgelegd en lijkt het vaak alsof de Chileense student de buitenlandse student is in plaats van andersom!
Woensdag avond was het tijd voor de afspraak met de Amerikanen. We werden door de studenten al voorbereid om de uitbundigheid, luidruchtigheid én het drinkvermogen van de decaan en professor… en niets was minder waar. Het waren echt typische Amerikanen, uitbundig, een tikkeltje overdreven (lees ‘gay’) maar ontzettend aardig. En ze dronken inderdaad veel! Van de ene kroeg zijn we naar de andere gegaan en zijn we beland (in de voor ons welbekende) karaokebar voor een hapje, drankje en liedje! De decaan heeft een paar nummers gezongen en ging uit zijn dak. De professor, die Mexicaanse bleek te zijn, heeft ons ook verrast met haar goede stem en ging los op het podium. Hilarisch! Praten over het uitwisselingsprogramma is uiteindelijk informeel gebleven, maar het was in ieder geval een erg leuke avond op de kosten van Amerika!

De donderdag was wederom een erg saaie dag. In de ochtend was er alleen een intake (in het Spaans…)! Gelukkig was er een aardige student die Juliëtte wilde helpen met vertalen, en ook hier bleek maar weer dat we in Nederland in ons vijfde jaar toch beter een diagnose kunnen stellen, dan ze hier kunnen. ’s Middags was er helaas weer geen patiënt vanwege de regen (“lluvia”) en zijn we erg rustig ons lange weekend in gegaan.

Vrijdagochtend zijn we vroeg vertrokken om met de bus naar het zuiden af te reizen. Valdivia was onze bestemming. Wederom in de stromende regen! De hele week op de universiteit heeft elke docent wel tegen ons gezegd: ‘mucha lluvia hoy!!’ wat “veel regen vandaag!” betekent. Helaas was dit eigenlijk helemaal niet veel regen, want wat we afgelopen weekend hebben meegemaakt aan regen… daar kan zelfs ons koude kikkerlandje in de herfst niet aan tippen. Iedereen had ons wel gewaarschuwd van te voren dat Valdivia een van de meest regenachtige steden van Chili is, maar wat een weer! In ons hostel was letterlijk niemand te bekennen. Wij waren blijkbaar als enige zo gek om in deze tijd van het jaar naar Valdivia te komen! We zijn maar snel naar een restaurant gevlucht om onder het genot van een flesje wijn op te warmen en te ontsnappen aan de regen. ’s Nachts zijn we erg vaak wakker geworden van de harde regen op het dak en de storm die voorbij de stad trok… zulke harde regen zijn we toch niet gewend, bleek maar weer. Zelfs het dak van onze hotelkamer kon het niet meer aan waardoor onze spullen nat waren door een heftige lekkage. De volgende ochtend regende het helaas nog steeds, maar zijn toch vol goede moed naar het centrum gelopen. Daar hebben we een nieuwe ervaring met zeeleeuwen aan onze eerste ervaring toegevoegd. De zeeleeuwen leven hier in de rivier die door de stad loopt en zijn letterlijk erg aanwezig op de lokale vismarkt! Ze zitten gewoon naast de visman op de markt te wachten tot ze wat restjes toegeworpen krijgen... het was een ware attractie en we hebben ze dan ook goed op de foto gezet. De rest van de dag is eigenlijk een beetje in het water gevallen (letterlijk!). We wilden een bustour door de stad doen, maar terwijl we in de stromende regen aan het wachten waren, werd ons verteld dat de buschauffeur “ziek” was en de bus daardoor deze dag niet zou rijden. We besloten onze plannen om te gooien, en onze boottocht, die we eigenlijk voor de zondag gepland hadden (inclusief lunch en high tea op de boot), op zaterdag te doen. Prima plan dachten we. Helaas was dit een hele grote tegenvaller. We zaten droog op de boot, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Het was echt ijskoud en het mooie uitzicht inclusief speciale zwanen die ons beloofd waren vielen tegen. We hebben een boom bezocht die 300 jaar oud was en een klein kerkje ergens in een dorpje.. misschien leuk met dertig graden, maar in de stromende regen konden we de oude boom niet zo waarderen ;) Na dit kleine uitstapje zijn we een stukje verder gevaren en kwamen we aan bij een ruïne en dit zag er met het grauwe weer erg griezelig uit. Een horrorfilm zou hier goed opgenomen kunnen worden. Hier kregen we een kleine rondleiding en onze beloofde high tea… een kopje thee en een droge sandwich. Jullie hadden ons moeten zien zitten. Het was vreselijk maar tegelijkertijd ook wel hilarisch en konden er gelukkig na afloop een klein beetje om lachen!
Deze domper hebben we goed gemaakt met een heerlijk diner in combinatie met natuurlijk een fles wijn! Daarna hebben we nog het typisch likeurtje uit Valdivia gedronken en was het bedtijd. Op naar een betere dag! Zondag was het gelukkig wat minder regenachtig... En hebben we snel wat foto’s in de zon gemaakt! We hebben de langverwachte bustour gemaakt en zijn gestopt bij de bierbrouwerij van Kunstmann. Hier hebben we een rondleiding gehad en hebben we Juul zo ver gekregen om een biertje (een pul weliswaar!) te drinken! Daarna zijn we uitgestapt bij een park met drie musea. Helaas begon het daar weer keihard te regenen en als klap op de vuurpijl was het museum wat we wilden bezoeken dicht voor onderhoud. Top! Gelukkig konden we snel weer de bus in en zijn we daarna een café in gedoken om weer warm te worden.

Maandagochtend zijn we nog snel de Mall in Valdivia in gedoken om te ontsnappen aan de regen en zijn daarna terug gereisd naar onze thuishaven, Concepción. Daar aangekomen werden onze elektrische kacheltjes nog bijna ontdekt door de huisbazin… gelukkig konden we een smoesje verzinnen en zijn ze voorlopig nog veilig en wij nog warm! ;)

Al met al heeft Valdivia ons helaas niet gebracht wat we er van hoopten. Met het slechte weer is het moeilijk de schoonheid van de stad te zien en de omgeving te waarderen. We zijn echt geen watjes, maar zo veel regen is gewoon niet leuk meer. De stad wordt zelfs door de inwoners “Valdilluvia” genoemd omdat het er zo vaak regent. Gelukkig hadden we onze lonely planet bij ons en hebben geprobeerd elk restaurant/café uit te proberen wat erin werd genoemd. Deze geweldige reisgids had gelijk en we hebben dan ook heerlijk gegeten! Koken kunnen ze in ieder geval goed in het zuiden hebben we gemerkt. En de regen en de kou zorgen er in ieder geval wel voor dat je de warmte en gezelligheid in de restaurants extra waardeert!

Op naar zonnigere tijden :)

Liefs, Nouk en Juul

p.s. voor meer foto's kunnen jullie ook kijken op facebook! :)